Ieder mens rouwt op zijn of haar eigen manier… Tips en ervaringen van anderen kunnen er echter wel bij helpen. Ik las laatst dit inspirerende verhaal: Toen een jonge man op de Amerikaanse site Reddit plaatste dat een vriend van hem net was overleden en hij zich geen raad wist, antwoordde een oudere man.
Dit is wat de oudere man zei:
“Oké, hier gaat ‘ie dan. Ik ben oud. Dat betekent dat ik het overleefd heb en veel mensen die ik heb gekend of heb lief gehad die dat niet hebben. Ik heb vrienden verloren, beste vrienden, kennissen, collega’s, grootouders, mijn moeder, familie, leraren, mentors, studenten, buren en nog veel andere mensen. Ik heb geen kinderen en ik kan mij de pijn van het verlies van een kind niet voorstellen. Maar hier is wat ik heb geleerd.”
“Ik zou willen dat ik kon zeggen dat je went aan het feit dat mensen overlijden. Ik heb dat nooit gekund of gedaan. Dat wilde ik niet. Het sloeg een gat in mijn ziel wanneer iemand waarvan ik hield overleed, de omstandigheden maken dan niet uit. Maar ik wil niet ‘dat het niet uitmaakt’.”
“Ik wil niet dat het iets is dat zomaar voorbij gaat. Mijn littekens zijn een bewijs van de liefdee en de relatie die ik had voor en met die persoon. Als het litteken diep is, was de liefde dat ook.”
“Dus zo is het. Littekens zijn het bewijs om te leven. Littekens zijn het bewijs dat ik iemand diep kan liefhebben en gepassioneerd kan leven en beschadigd kan worden en dat ik kan helen en door kan gaan met leven en liefhebben. En het littekenweefsel is sterker dan de huid die daar eerst zat. Ze zijn alleen lelijk voor de mensen die het niet kunnen zien.”
“Om terug te komen op het rouwen, het komt met golven. Wanneer het schip voor het eerst is onder gegaan, dan drijf je op open zee, met het schipswrak om je heen. Alles dat langs komt herinnert je aan de schoonheid van het schip dat ooit was, maar nu niet meer is.”
“En alles wat je kunt doen is drijven. Je vindt een gedeelte van het wrak en houdt daar aan vast. Misschien is het een fysiek iets. Misschien is het een fijne herinnering of een foto. Misschien is het een ander persoon die ook probeert te blijven drijven. Voor een tijd is dat alles wat je kunt doen, drijven. Om te blijven leven.”
“In het begin zijn de golven 100 meter hoog en klotsen over je heen zonder schaamte. Ze komen om de 10 seconden en geven je geen tijd om op adem te komen. Alles dat je kunt doen is vasthouden en blijven drijven. Na een tijdje, misschien een paar weken, zelfs maanden, zijn de golven nog steeds 100 meter hoog, maar zit er meer ruimte tussen. En als ze dan komen, klotsen ze nog steeds over je heen.”
“Maar daar tussen in kun je ademhalen, functioneren. Je weet nooit wat het gevoel van verlies weer omhoog brengt. Het is misschien een liedje, een foto, een kruispunt op de weg, de geur van een kop koffie. Het kan alles zijn… en dan komt de golf weer. Maar tussen die golven, is leven.”
“Ergens verderop, en het verschilt voor iedereen, kom je erachter dat de golven nog maar 80 meter, of 50 meter zijn. Alhoewel ze nog steeds komen, komen ze minder snel na elkaar. Je kunt ze aan zien komen. Een jubileum, een verjaardag of Kerst.”
“Je kunt je erop voorbereiden, meestal. En wanneer ze over je heen klotsen, weet je dat je, hoe dan ook, weer boven komt. Doorweekt, happend naar adem, vasthoudend aan wat je kunt vinden, maar je zult boven komen.”
“Neem het aan van een oude man. De golven zullen niet stoppen, maar om de een of andere redenen wil ik dat ook niet. Je leert hoe je ze moet overleven. En andere golven zullen komen. En ook die zul je overleven. Als je geluk hebt, zul je veel littekens hebben van heel veel liefde. En veel schipswrakken.”
Bron: http://www.mynd.nu/lees-dit-als-je-iemand-verloren-hebt-om-kracht-uit-te-putten/