Als rouw- en speltherapeut word ik regelmatig geconfronteerd met cliënten die door ingrijpende gebeurtenissen gaan. Het zijn situaties waarin geen eenvoudige oplossingen bestaan: verlies, trauma, rouw, psychische problemen. In zulke momenten is het als therapeut cruciaal om present te zijn en te blijven – niet als oplosser, maar als metgezel.
De kracht van machteloosheid
In zijn werk over de presentiebenadering benadrukt Andries Baart het belang van “het kunnen uithouden.” Dit betekent dat je als zorgverlener niet altijd iets hoeft te fixen, maar wel betekenisvol kunt zijn door bij de ander te blijven, juist als er geen oplossingen zijn. Dit vraagt om bescheidenheid, geduld en het loslaten van de drang om direct resultaat te boeken.
We leven in een maatschappij die gericht is op actie en vooruitgang. Maar in de therapeutische praktijk zijn er momenten waarop alleen aanwezig zijn al een wereld van verschil maakt. Cliënten voelen zich gezien en gesteund, zonder het gevoel dat ze ‘hersteld’ moeten worden. Dit betekent niet dat we niets doen, maar dat we ons richten op trouw vergezellen en vertrouwen op het proces.
Waarom dit werkt
- Erkenning: Cliënten voelen zich gehoord en serieus genomen.
- Relatie boven resultaat: Het draait niet om directe oplossingen, maar om een veilige therapeutische relatie.
- Ruimte voor verandering: Vanuit rust en aanwezigheid kunnen er onverwachte momenten van groei en inzicht ontstaan.
Als therapeuten mogen we accepteren dat we niet alles kunnen oplossen. Maar we kunnen er wél zijn. En dat is soms het krachtigste wat we kunnen bieden.