Het meemaken van een verlies heeft een grote impact: dit proces noemt men rouwen. Ieder mens beleeft rouw op zijn of haar eigen unieke manier: er is daarom niet één bepaalde goede manier. Gedichten kunnen soms wat troost bieden als je verdriet hebt om het verlies van een belangrijk iemand in jouw leven. Hieronder vind je een mooi gedicht over het thema:
Eerst sterven we in het vlees. Onder de grond
valt ons lichaam langzaam uiteen. ’t Moet in de
aarde allengs zich tot aarde weer verbinden
die zonder teken men niet wedervond.
Dan sterven we in het hart van wie ons minden.
Lang leefden we daar nog, maar als een wond.
’t Geneest, en eindelijk is het weer gezond:
Ook in dat hart zijn wij niet meer te vinden.
Ten slotte sterven wij in hun herdenken:
Het derde, laatste, koudste graf sluit dicht.
Soms, bij een afscheid, blijft nog even wenken
een witte hand. Ver weg. Dan uit ’t gezicht.
Men ziet niet wat achter de wegbocht ligt.
Zo deinzen we uit hun blinde, lege denken.
Victor E. van Vriesland (1968)